راهنمای کابل کشی دیزل ژنراتور

کابل کشی در دیزل ژنراتورها

دیزل ژنراتورهای کوپل فابریک کامینز پاور  به دلیل برخورداری از طراحی دقیق و مهندسی اصولی، نرخ خرابی پایین و راندمان بالایی در شرایط نصب و بهره برداری صحیح دارند. قابلیت اطمینان و زمان آماده به کار بالا نیز از دیگر مزیت های این دیزل ژنراتورها می‌باشد. اما در نصب، راه اندازی و بهره برداری از دیزل ژنراتور طبیعتاً باید اصول و نکات مربوطه رعایت شود. یکی از مهمترین ملاحظات در بهره‌برداری از دیزل ژنراتور، نحوه اتصال هادی‌ها  به دستگاه می‌باشد. کابل ها و نقطه اتصال آنها، مسیر انتقال توان از دیزل ژنراتور و سیستم برق اضطراری به سیستم توزیع برق محلی و مصرف کننده‌ها می‌باشند. لذا هرگونه بی دقتی در کابل کشی و استفاده از اتصالات نامناسب باعث به وجود آمدن حوادث خطرناک و همینطور کاهش قابلیت اطمینان سیستم برق اضطراری می‌شود. در این مقاله قصد داریم نکات کاربردی و استاندارد های لازم در کابل کشی و اتصالات صحیح برای بالا بردن قابلیت اطمینان و ایمنی در دیزل ژنراتور را ارائه دهیم.

اولویت ها در کابل کشی و اتصالات دیزل ژنراتور

در فرآیند کابل‌کشی و نصب سیستم برق اضطراری شامل دیزل ژنراتور، آنچه که باید به آن اولویت داد نصب صحیح و مناسب اتصالات است. بهره بردار سیستم باید از قابلیت اطمینان، امنیت و مقرون به صرفه بودن اتصالات سیستم برق اضطراری اطمینان حاصل کند. عواملی که باید در هنگام تکمیل اتصالات به شکل صحیح در نظر داشت عبارتند از: حفاظت اضافه بار آلترناتور و هادی‌ها، تجهیزات قطع مدار (بریکر دیزل ژنراتور)، سایز هادی و همینطور مقاوم بودن در برابر لرزش و ارتعاشات می باشد.

روش‌های اتصال کابل در دیزل ژنراتور

اتصال کابل‌های قدرت به دیزل ژنراتور عموماً به دو روش امکان پذیر می‌باشد؛ روش اول اتصال کابل ها به دیزل ژنراتور، استفاده از کلید قدرت یا GCB  (Generator Circuit Breaker) نصب شده بر روی دیزل ژنراتور است که در این روش کلید قدرت مستقیماً به ترمینال خروجی ژنراتور متصل شده و کابل ها به این کلید متصل می‌گردند. اما در روش دوم که مرسوم‌ترین شیوه اتصال به دیزل ژنراتور می‌باشد، کابل‌های قدرت به طور مستقیم به ترمینال‌ خروجی آلترناتور متصل می‌شوند که در این شرایط باید سیستم کنترلی دیزل ژنراتور برای محافظت از کابل ها، دارای حفاظت هایی مانند دیفرانسیل یا حفاظت  AmpSentry می‌باشد. برای کلید قدرت دیزل ژنراتور، بسته به توان، جریان نامی و سطح ولتاژ خروجی آن از کلیدهای اتوماتیک (MCCB) یا کلیدهای هوایی (ACB) می‌توان استفاده کرد که در صورت استفاده از (Molded Case Circuit Breaker)MCCB  برای دیزل ژنراتور با توان کوچکتر،کلید در یک محفظه یا باکس روی شاسی دیزل ژنراتور قرار می‌گیرد و مستقیما به هادی های آلترناتور متصل می‌شود. اما کلید های هوایی (Air Circuit Breaker) ACB از لحاظ حجمی بزرگ‌تر بوده و با جریان های نامی بالاتری نسبت به MCCB ها طراحی و تولید می‌شود و محفظه این کلیدها جدا از شاسی دیزل قرار می‌گیرد. در صورت استفاده ازکلید هوایی داخل فریم مجزا(Free Standing GCB Panel)، باید از ترمینال از طریق کابل، ژنراتور را به ACB متصل نمود که شامل شرایط حالت دوم بوده و سیستم کنترلی دیزل ژنراتور باید دارای حفاظت دیفرانسیل یا AmpSentry باشد.

شکل 1- تصویر سمت راست کلید ACB و تصویر سمت چپ کلید MCCB

اگر کابل اتصال به دیزل ژنراتور از طریق کلیدهای قدرت انجام پذیرد و کلید خود دارای شینه مسی یا آلومینیومی نباشد، نصاب باید این شینه را برای اتصال کابل‌ها در نظر بگیرد و از اتصال مستقیم کابل به کلید خودداری کند. شینه بندی باید به صورتی باشد که اجازه ی چرخش به کابل ها و اتصالات را ندهد؛ چراکه این اتصالات به مرور زمان و بر اثر لرزش و ارتعاشات و یا حتی به دلیل حرارت، شل شده و استحکام خود را از دست می‌دهند. نکته‌ای که در مورد شینه‌کشی کلید باید به آن توجه کرد این است که تعداد و ظرفیت (اندازه) شینه باید با تعداد فازها و سایز کابل‌ها مطابقت داشته باشد؛ همچنین پیچ روی شینه‌ها باید تا میزان گشتاور توصیه شده توسط سازنده محکم شود تا مانع از آسیب دیدن کابل‌ها گردد. در صورت عدم استفاده از کلید برای دیزل ژنراتور و اتصال مستقیم هادی‌های قدرت به آلترناتور(روش دوم)، باید سیستم کنترلی دیزل ژنراتور مجهز به تجهیزات و رله‌های حفاظتی خاص مانند حفاظت دیفرانسیل و یا حفاظت انحصاری AmpSentry باشد. با حذف کلید یا بریکر اصلی دیزل ژنراتور، هماهنگی رله های اضافه جریان در حفاظت پایین دست اعم از فیوزها و بریکرها با پیچیدگی کمتری انجام می شود، چرا که تمام فیوزها و بریکرها می توانند از یک سازنده تامین شوند.

اتصال کابل به کلید دیزل ژنراتور

اتصال هادی‌ها به بریکر اصلی دیزل ژنراتور (GCB) می‌تواند هم از سطح بالا (ورودی از بالا) و هم سطح پایینی (ورودی از پایین) تابلو دیزل ژنراتور انجام شود. طراح سیستم وظیفه دارد که در مدارک و نقشه‌های طراحی خود، جهت اتصال از بالا یا پایین را نشان دهد. اتصال کابل‌ها به ترمینال باکس ژنراتور و کلید دیزل ژنراتور باید با استفاده از شینه‌ (لقمه) انجام می‌شود؛ بدین صورت که یا به شکل پرس شده یا از طریق کانکتور به طریقی محکم به شینه اصلی متصل شده باشند. مطابق استانداردهای UL و NEC باید تمهیدات لازم در خصوص محافظت مکانیکی کابل‌ها نیز فراهم گردد.

انتخاب سایز کابل و داکت های دیزل ژنراتور

سایزینگ و انتخاب کابل خروجی دیزل ژنراتور باید متناسب با جریان بار، افت ولتاژ مجاز، کاربری و استاندارد های محلی انجام شود. سازنده دیزل ژنراتور معمولاً جریان خطی دیزل ژنراتور را برای سطح ولتاژ آن مشخص می‌کند. استاندارد NEC راهکارهای لازم برای محاسبه تحمل جریان هادی‌های فاز و نول را مشخص کرده است. در ماده 445 استاندارد NEC بیان شده که برای کابل‌های بین ترمینال خروجی دیزل ژنراتور تا اولین تجهیز تقسیم دارای حفاظت اضافه جریان، تحمل جریان کابل نباید از 115% جریان نامی دیزل ژنراتور کمتر باشد. استثناء این قاعده می‌تواند شرایطی باشد که حفاظت اضافه بار در دیزل ژنراتور در نظر گرفته شده باشد. تحت این شرایط می توان کابل‌هایی با تحمل جریانی هم اندازه جریان نامی دیزل ژنراتور استفاده کرد. ماده 310 استاندارد NEC حاوی جداولی است که به انتخاب حداقل سطح مقطع مورد نیاز برای سیم‌ها و کابل‌ها کمک می‌کند و برای انتخاب دقیق‌تر می‌توانید به این جداول رجوع کنید. برای دیزل ژنراتورهای بزرگ، تعداد و سایز کابل ها و داکت ها بسیار چشم گیر می‌شود. بنابراین توجه به سایز ترمینال باکس ژنراتور هم نکته‌ی بسیار مهمی خواهد بود؛ چراکه نه تنها این اندازه و ابعاد باید بتواند کابل‌ها و داکت‌ها را در خود جای دهد بلکه باید بتواند فضای کافی جهت قرارگیری مناسب آنها را نیز به گونه‌ای فراهم کند که خم‌های اضافه و بی مورد داخل باکس داده نشود. به احتمال بالا تعداد کابل یا داکت های شما بیشتر از تعداد فاز ها خواهد بود که در اینصورت باید ترمینال باکس دیزل ژنراتور امکان ورود چندین رشته کابل را داشته باشد. در این شرایط ایجاد چند سوراخ پانچ  و استفاده از کانکتور های آب بند و مقاوم در برابر کشش توصیه می شود. همچنین ماده 445.1  استاندارد NEC استفاده از گلند و بوشینگ مناسب برای محل ورود به ترمینال باکس که لبه های تیز دارند را هم الزامی دانسته است.

به عنوان مثال یک دیزل ژنراتور 2500KVA در ولتاژ 400V   دارای جریان نامی 3600A می‌باشد. در صورت استفاده از کابل‌های مسی تک رشته 240 میلی‌متر مربعی با عایق PVC (حداکثر دمای مجاز 75°C ) و دمای محیط 30°C  ، حداکثر جریان مجاز کابل 465A خواهد بود. بنابراین 8 رشته کابل برای هر فاز دیزل ژنراتور مورد نیاز است. جریان مجاز این کابل در دمای 40°C محیط با اعمال ضریب تصحیح دمایی 0.88 معادل 409A خواهد بود که تعداد رشته های هر فاز را به 9 عدد می‌رساند. همچنین درصورت عبور سه رشته کابل از یک لوله یا خرطومی، یک ضریب همجواری  0.7 نیز باید اعمال گردد، که تعداد رشته های مورد نیاز برای هرفاز دیزل ژنراتور را به 13 رشته می‌رساند. این مثال به خوبی نشان می دهد که برای استفاده از 100% جریان نامی، حجم کابل چشمگیری مورد نیاز خواهد بود. این موضوع اهمیت امکان ورود چندین کابل به ترمینال باکس ژنراتور و وجود فضای کافی و سوراخ‌های ورودی به ‌اندازه کافی بزرگ برای جا دادن تمامی کابل‌ها، را نشان می‌دهد.

بنابراین داشتن یک ترمینال باکس یا تابلویGCB(Generator Circuit Breaker) با اندازه مناسب، بسیار مهم است؛ زیرا فضای کافی برای خم شدن هادی‌های بسیار بزرگ را فراهم می‌کند و فرایند نصب دیزل ژنراتور را برای نصاب الکتریک آسان‌تر می‌سازد.

افزایش دما در شینه‌ها

طبق الزامات استاندارد UL2200، دمای شینه‌های کلیدها و شمش‌های داخل تابلوهای برق می‌تواند تا °C 90 بالاتر از دمای محیط باشد. بنابراین توصیه می‌شود برای اتصال به شینه ها از کابل‌های XLPE که دارای ریتینگ دمایی °C 90 هستند استفاده شود. با این حال، اندازه هادی‌ها باید همچنان بر اساس معیار دمایی °C 75 در جدول 310.15 استاندارد NECتعیین شود. دلیل این موضوع این است که ترمینال‌های تجهیزات الکتریکی مانند بریکرها، تابلوهای توزیع و کلیدهای قدرت برای حداکثر دمای °C 75  طراحی شده‌اند.

الزامات مهاربندی

در طراحی مسیر و اجرای کابل کشی دیزل ژنراتور باید فضای لازم برای اعمال مهارها به گونه‌ای در نظر گرفته شود که بتواند کابل‌ها را در برابر تنش‌های الکترومکانیکی محافظت نماید. جریان‌های اتصال کوتاه می‌توانند نیروهای مغناطیسی شدیدی بین هادی‌ها ایجاد کنند. اگر مهار و ساپورت گذاری کابل‌ها کافی نباشد، این نیروها ممکن است باعث خم شدن، شکستن و یا جدا شدن اتصالات و مقره‌هایی شوند که به‌طور محکم نصب نشده‌اند. مطابق با استاندارد NFPA110 ، دیزل ژنراتورها باید تحت آزمایش اتصال کوتاه قرار گیرند که بخشی از این آزمایش، شامل تأیید طراحی ترمینال باکس ژنراتور نیز می‌شود.  استاندارد NFPA 110 الزام می‌کند که دیزل ژنراتورهای مورد استفاده در سیستم‌های برق اضطراری سطح 1 باید به‌طور خاص طراحی، مونتاژ و آزمایش شوند تا از عملکرد صحیح آن ها در شرایط اتصال کوتاه اطمینان حاصل شود. آزمایش‌های نمونه اولیه باید توسط سازنده انجام شود تا تأیید شود که دیزل ژنراتور می‌تواند به‌طور ایمن، نیروهای مرتبط با شرایط اتصال کوتاه را تحمل کند. درحالی تست‌های مذکور توسط سازندگان معتبر مانند شرکت کامینز پاور انجام و نتایج این آزمایشات در اختیار خریداران محصول نهایی قرار می‌گیرد که  شرکت‌های متفرقه توانایی لوازم و زیرساخت‌های مورد نیاز برای این انجام این تست را ندارند. سطح بندی سیستم های برق اضطراری طبق استاندارد  NFPA 110 که در این قسمت به آن اشاره شد، در مقاله نقش دیزل ژنراتور در 10 ثانیه حیاتی(NFPA110-Type10) به تشریح آن پرداخته شده است.

چالش های کابل کشی، ارتعاشات دیزل ژنراتور و مقابله با آن

وقوع خطای اتصال کوتاه باعث ایجاد ارتعاش شدید در دستگاه می‌شود که الزامات مهاربندی را به اقدامی حیاتی در طراحی تبدیل می کند؛ تمام دیزل ژنراتورها و متعلقات آن‌ها در حین کارکرد عادی نیز لرزش و ارتعاش دارند. همچنین این ارتعاشات شدید، ممکن است در اثر تغییرات ناگهانی بار، یا در زمان راه‌اندازی و خاموش‌ شدن دیزل ژنراتور رخ دهد. لذا ضروری است که اتصالات الکتریکی و مکانیکی دیزل ژنراتور به گونه‌ای طراحی شوند که توانایی جذب این ارتعاشات را داشته باشند. عدم توجه به این نکته می‌تواند منجر به خرابی دستگاه، کاهش زمان آماده به کار بودن دیزل ژنراتور و افزایش احتمال برق‌گرفتگی شود.

به منظور محافظت در برابر ارتعاشات، مجموعه آلترناتور/موتور و تمام متعلقات باید قابلیت حرکت آزادانه نسبت به فونداسیون را داشته باشند. این لرزش‌ها می‌توانند بزرگ و قابل رؤیت و یا خیلی ریز با فرکانس بالا باشند. بهرحال اتصالات سُلب بین دیزل ژنراتور و استراکچر یا فونداسیون اطراف آن تحت نیروی این لرزش ها قرار می‌گیرند که می‌تواند باعث شکستگی، خمیدگی یا خستگی آن ها در طول زمان شود. اگر خود این اتصالات نامناسب هم دچار خرابی نشوند، ممکن است نیروهای لرزشی را  به ژنراتور و سایر متعلقات آن منتقل کنند و این وضعیت به‌ صورت خرابی یکی از این اجزا بروز کند. به همین علت در بیشتر دیزل ژنراتورها، موتور و آلترناتور ( که منابع اصلی ارتعاش در دیزل ژنراتور هستند ) با استفاده از لرزه‌گیر بر روی شاسی دیزل ژنراتور نصب شده‌اند. در برخی موارد علاوه بر لرزه گیرهای بین قطعات و شاسی، بین شاسی و فونداسیون از لرزه گیرهای فنری یا الاستومری  استفاده می شود. همچین هنگامی که دیزل ژنراتور داخل شاسی خود دارای مخزن سوخت باشد، باید بین شاسی و مخزن سوخت لرزه‌گیر نصب شود. کلیه این اقدامات در طراحی دیزل ژنراتور با هدف ایزوله کردن لرز‌ش‌های آن از ساختمان و فونداسیون و جلوگیری از آسیب دیدن اجزای دیزل ژنراتور انجام می‌شوند.

یکی از نکات مهم در فهم ارتعاشات و انعطاف‌ پذیری لازم برای سیستم این است که بدانیم ارتعاشات در سه بعد هستند؛ تکان های حاصل از استارت دیزل و حرکت چرخشی میل لنگ و روتور ژنراتور، حتی در حالت متعادل هم در سه بعد ایجاد لرزش می کند. در نتیجه، این لرزش در سه بعد به اجزا و متعلقات ژنراتور از جمله ترمینال باکس خروجی، فونداسیون و استراکچر وارد می شود. اگر نیروهای ارتعاشی به نحوی کاهش نیابند، نه تنها ممکن است اتصالات الکتریکی را دچار قطعی و خرابی کنند، بلکه می‌توانند از طریق این اتصالات به سایر اجزای سیستم برق اضطراری منتقل شده و به آن‌ها نیز آسیب برسانند. نقاط اتصال الکتریکی روی دیزل ژنراتور( مانند بوشینگ‌ها، شینه‌ها، ترمینال‌ها و غیره ) جز دسته‌ای هستند که برای جذب این تنش‌ها طراحی نشده‌اند. بنابراین، تمام اتصالات الکتریکی به دیزل ژنراتور باید بتوانند حرکات ارتعاشی و حرکات ناشی از راه‌اندازی و توقف دستگاه را جذب کنند.

شکل 2- دیزل ژنراتور با ترمینال باکس و بریکر نصب‌شده روی شاسی

شکل 3- نمای جزئیات از پایه‌های ضد ارتعاش (AVMs) درون شاسی.

همانطور که گفته شد، تمامی ارتعاشات ایجاد توسط دیزل ژنراتور و متعلقات آن سه بعدی می باشند، در حالیکه برخی از ادوات نصبی مثل کابل ها و خرطومی ها، ارتعاشات را فقط در دو بُعد جذب می‌کنند.  در تصویر زیر مثال خوبی از این موضوع در نوع قرارگیری لوله و گلند دیده می شود.

شکل 4 : اتصالات سلب به ترمینال باکس ژنراتور

همانطور که در شکل 4 مشاهده می‌گردد اگر ارتعاشی در راستای افقی و در هر دو جهت اعمال شود،این فشار به گلند و لوله وارد می شود. اما اگر در جهت عمودی وارد شود باعث فشرده شدن یا کشیده شدن اتصال لوله به گلند های دو طرف و باکس می شود. برخلاف تصور، این نوع حرکت توسط اتصالات به خوبی جذب نمی شود و می تواند باعث خرابی و قطع اتصال گردد. اتصال نمایش داده شده در تصویر 4 از نوع آب بند بوده که تا حدودی منعطف در نظر گرفته می شود. این تصویر به خوبی عدم جذب نیروهای فشار در جهت جمع شدگی یا کشیدگی را نشان می دهد. بنابراین فشار وارده در این جهت به مرور زمان باعث پدیده خستگی در صفحه فلزی باکس ژنراتور می شود و درصورت نبود داکت و به خاطر خشکی کابل‌ها، فشار حاصل به خود کابل ها وارد می شود که در نتیجه این نیروی مضاعف، خرابی در گلند ها یا بوشینگ ها  را به همراه دارد.

باید به این نکته هم توجه داشت که در لحظات استارت و خاموش شدن دیزل ژنراتور، که لرزش‌ها و ارتعاشات دستگاه به مراتب بیشتر از حالت کار نرمال آن هستند، اهمیت میزان ارتعاش و جهت آن از فرکانس و زمان لرزش بیشتر است. بنابراین نوع اتصال باید به گونه ای باشد که این میزان ارتعاش و لرزش را در لحظه استارت و خاموشی دیزل ژنراتور تحمل کند. عملاً ملاحظات طراحی عمومی و از پیش تعیین شده ای نمی توان در نظر گرفت چرا که شرایط در پروژه‌ها و طرح‌های نصب مختلف، متفاوت است. در برخی شرایط زون بندی ها و ملاحظات خاصی را نیز باید اعمال نمود.

با تفاسیر فوق و به عنوان یک قانون دم دستی می توان با اضافه کردن یک خم به اتصالات کابل و داکت، امکان لرزش در سه بعد را فراهم کند.  باید در نظر داشت که ممکن است چنین توصیه‌هایی پیچیدگی و هزینه طراحی کلی سیستم برق اضطراری را افزایش دهد. به عنوان مثال، در دیزل ژنراتورهای با توان بالا (1MW و بیشتر) و ولتاژ پایین که جریان خروجی زیادی دارند، اندازه داکت‌ها می‌تواند بسیار بزرگ شود و این موضوع ایجاد خم‌های S شکل مورد نیاز برای تحمل ارتعاشات سه‌بعدی را دشوارتر می‌کند. این مشکل ممکن است در صورت محدود بودن فضای موجود برای خم کردن داکت‌ها تشدید شود. فضای محدود، نصب، جابجایی و خم کردن داکت‌های ضخیم را دشوار می‌کند، حتی با وجود اینکه انعطاف‌پذیری هم رعایت شده باشد.

شکل 5 : اضافه کردن خم به مسیر کابل و اتصلات دیزل ژنراتور

راه حل جایگزین دیگر هم می تواند استفاده از سینی کابل به جای داکت گذاری در بتن باشد. تصویر زیر (شکل 6) مثال خوبی برای نوع نصبی است که اجازه حرکت در جهت افقی و عمودی کابل غلافدار را می دهد. در این مثال باید توجه داشت که صرفاً با خارج کردن کابل از سینی، یک خم نیز لحاظ شده است. در حالیکه یک لوله خرطومی یا داکت با خم و انتهای فرورفته در بتن، اینگونه امکان ارتعاش در سه بعد و آزادی در حرکت را فراهم نمی‌کند.

شکل 6 : استفاده از سینی کابل

علاوه بر موارد فوق راهکار جایگزین دیگر، می‌تواند استفاده از کابل های  منعطف باشد که البته این کابل ها نباید داخل لوله ی داکت یا خرطومی قرار گیرند. بنابراین یک نقطه اتصال بین محلی که کابل از لوله خارج می شود تا ترمینال باکس ژنراتور باید اضافه شود. در شکل 7 مثال خوبی برای این نحوه نصب را می توان دید.

شکل 7 : استفاده از کابل انعطاف پذیر

نتیجه گیری

برای نصب اتصالات در مجموعه دیزل ژنراتور و متعلقات چند انتخاب وجود دارد و همینطور چند نکته که باید برای نصب درست کابل ها در ذهن داشت این نکات به شرح زیر اند:

• کابل‌های قدرت ممکن است به کلید قدرت نصب شده بر روی دیزل ژنراتور یا به طور مستقیم به ترمینال‌های خود آلترناتور متصل شوند.
• اگر خود دیزل ژنراتور دارای تجهیز حفاظت جریان باشد (مانند حفاظت دیفرانسیل یا حفاظت AmpSentry ) می‌توان کابل‌های قدرت را مستقیم به ترمینال باکس دیزل ژنراتور متصل کرد اگرچه قواعد نصب مطابق استاندارد NEC باید رعایت شده باشد.
• علاوه بر استاندارد های بین المللی، مصرف کننده نهایی و طراح سیستم موظف اند که مطابقت با استاندارد ها و قواعد فنی محلی را هم بررسی و رعایت بکنند.
• ترمینال باکس دیزل ژنراتور باید از لحاظ ابعاد برای جانمایی کابل ها و حتی در صورت لزوم خم دادن به آنها مناسب باشد.
• تمام اتصالات به دیزل ژنراتور باید قابلیت جذب ارتعاشات و لرزش‌های حین کار سیستم را دارا باشند.
• استفاده از لرزه گیر بین دیزل ژنراتور و شاسی و همینطور در مواردی بین شاسی و فونداسیون می تواند هرگونه ارتعاشی را از متعلقات ایزوله نماید.
• طراحی مناسب مهاربندی و قرار دادن ساپورت برای کابل ها امر مهمی است. بنابراین گزارش های سازنده دیزل ژنراتور در این مورد باید به دقت مطالعه شود.
• کابل های برق AC دیزل ژنراتور باید به شکلی طراحی، اجرا و تست شوند که توانایی تحمل لرزش های ناشی از زمین لرزه را نیز داشته باشند. لذا برخی از استانداردها، قانون گذاری های محلی و نظارت شخص ثالث را برای تست، اعتبارسنجی و مناسب سازی در برابر زمین لرزه را در نظر گرفته اند. این تست ها برای اطمینان حاصل کردن از سلامت هردو نوع اتصالات مکانیکی و الکتریکی می‌باشد.
• برخی استانداردها استفاده از دیزل ژنراتور های مورد تایید استاندارد UL2200 را ضروری می دانند. دلیل این امر الزام به استفاده از محصولی بر اساس استانداردهای امنیتی سختگیرانه و مورد تست سازمان‌های شناخته شده بین المللی می‌باشد که توسط شخص ثالث نیز مورد تایید قرار می‌گیرد. دیزل ژنراتورهای کوپل فابریک کامینز پاور از جمله ی همین موارد بوده که مورد تایید استاندارد UL2200 می‌باشند.